srodowisko:bioklimat
Różnice
Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.
Poprzednia rewizja po obu stronachPoprzednia wersjaNowa wersja | Poprzednia wersja | ||
bioklimat [2014/08/07 08:49] – Grzegorz Kleina | srodowisko:bioklimat [2017/09/11 10:55] (aktualna) – Grzegorz Kleina | ||
---|---|---|---|
Linia 32: | Linia 32: | ||
__**Wyniki**__ | __**Wyniki**__ | ||
W Łebie średnie roczne zachmurzenie w godzinach okołopołudniowych wynosi 68,5%. Miesiącem o najmniejszym zachmurzeniu jest maj – z zachmurzeniem 56,7% oraz sierpień – 59,3% i lipiec – 60,9%. Największym zachmurzeniem charakteryzuje się grudzień (79,8%) i listopad (78,8%). Średnia roczna wilgotność względna powietrza z godziny 12 UTC w Łebie, wynosi 76,3%. Miesiącem o najniższej wilgotności względnej powietrza jest maj – 69,9%, a najwyższej grudzień – 85,1%. Oznacza to, że w skali wilgotności powietrza, średnio przez cały rok występuje powietrze wilgotne i nie przekracza normy dla uzdrowisk. Dni parne pojawiają się w Łebie bardzo rzadko, od 0,2 w maju do 5 dni w sierpniu. Średnia roczna – temperatura radiacyjno-efektywna (TRE) z godz. 12 UTC w Łebie wynosi 3,3oC i waha się średnio od -9,6oC w styczniu do 16,3oC w sierpniu. Zakres wahań średniej temperatury odczuwalnej STI jest znacznie szerszy: od 2,8oC w grudniu, do 41,0oC w lipcu (tab. 1). | W Łebie średnie roczne zachmurzenie w godzinach okołopołudniowych wynosi 68,5%. Miesiącem o najmniejszym zachmurzeniu jest maj – z zachmurzeniem 56,7% oraz sierpień – 59,3% i lipiec – 60,9%. Największym zachmurzeniem charakteryzuje się grudzień (79,8%) i listopad (78,8%). Średnia roczna wilgotność względna powietrza z godziny 12 UTC w Łebie, wynosi 76,3%. Miesiącem o najniższej wilgotności względnej powietrza jest maj – 69,9%, a najwyższej grudzień – 85,1%. Oznacza to, że w skali wilgotności powietrza, średnio przez cały rok występuje powietrze wilgotne i nie przekracza normy dla uzdrowisk. Dni parne pojawiają się w Łebie bardzo rzadko, od 0,2 w maju do 5 dni w sierpniu. Średnia roczna – temperatura radiacyjno-efektywna (TRE) z godz. 12 UTC w Łebie wynosi 3,3oC i waha się średnio od -9,6oC w styczniu do 16,3oC w sierpniu. Zakres wahań średniej temperatury odczuwalnej STI jest znacznie szerszy: od 2,8oC w grudniu, do 41,0oC w lipcu (tab. 1). | ||
- | {{bioklimat_-_tab1.jpg|}} | + | {{obrazy:bioklimat_-_tab1.jpg|}} |
W Łebie średnia roczna temperatura powietrza z godz. 12 UTC wynosi 9,6oC i jest najniższa na wybrzeżu. Najwyższa średnia temperatura powietrza w terminie południowym przypada na sierpień i wynosi 19,3oC, a najniższa – w styczniu i wynosi 0,6oC. W okresie od kwietnia do lipca średnia temperatura powietrza w Łebie jest wyższa niż w Ustce, a w lutym – wyższa niż na Helu. Średnia roczna prędkość wiatru w terminie południowym wynosi 3,7 m/s i jest najwyższa na wybrzeżu. Jedynie od listopada do stycznia średnia prędkość wiatru na Helu jest większa niż w Łebie (tab. 2). | W Łebie średnia roczna temperatura powietrza z godz. 12 UTC wynosi 9,6oC i jest najniższa na wybrzeżu. Najwyższa średnia temperatura powietrza w terminie południowym przypada na sierpień i wynosi 19,3oC, a najniższa – w styczniu i wynosi 0,6oC. W okresie od kwietnia do lipca średnia temperatura powietrza w Łebie jest wyższa niż w Ustce, a w lutym – wyższa niż na Helu. Średnia roczna prędkość wiatru w terminie południowym wynosi 3,7 m/s i jest najwyższa na wybrzeżu. Jedynie od listopada do stycznia średnia prędkość wiatru na Helu jest większa niż w Łebie (tab. 2). | ||
- | {{bioklimat_-_tab2.jpg|}} | + | {{obrazy:bioklimat_-_tab2.jpg|}} |
Określono także zachmurzenie tylko przez chmury piętra niskiego i średniego, ponieważ chmury piętra wysokiego nie pogarszają warunków helioterapii. Średnie roczne zachmurzenie przez chmury piętra niskiego i średniego w Łebie w terminie południowym wynosi 59,1% i tylko w Świnoujściu i na Helu występuje zachmurzenie mniejsze. Miesiącem o najmniejszym zachmurzeniu w Łebie jest maj (43,8%) i sierpień (48,9%), a o największym zachmurzeniu – grudzień (73,7%) i listopad (71,5%). | Określono także zachmurzenie tylko przez chmury piętra niskiego i średniego, ponieważ chmury piętra wysokiego nie pogarszają warunków helioterapii. Średnie roczne zachmurzenie przez chmury piętra niskiego i średniego w Łebie w terminie południowym wynosi 59,1% i tylko w Świnoujściu i na Helu występuje zachmurzenie mniejsze. Miesiącem o najmniejszym zachmurzeniu w Łebie jest maj (43,8%) i sierpień (48,9%), a o największym zachmurzeniu – grudzień (73,7%) i listopad (71,5%). | ||
Ze względu na to, że dla Łeby dostępne są pomiary usłonecznienia tylko od 1990 roku, porównania z innymi stacjami dokonano dla okresu 1990-2000. Średnie roczne usłonecznienie w tym okresie wynosi w Łebie 1816 godzin, a jedynie na Helu jest większe i wynosi 1857 godzin. W miejscowościach nadmorskich usłonecznienie jest znacznie większe niż wymagana dla uzdrowisk norma – 1500 godzin. W Łebie najwięcej godzin ze słońcem występuje w lipcu (279) i w maju (275), a najmniej słoneczny jest grudzień (34) oraz styczeń (46 godzin) (tab. 2). | Ze względu na to, że dla Łeby dostępne są pomiary usłonecznienia tylko od 1990 roku, porównania z innymi stacjami dokonano dla okresu 1990-2000. Średnie roczne usłonecznienie w tym okresie wynosi w Łebie 1816 godzin, a jedynie na Helu jest większe i wynosi 1857 godzin. W miejscowościach nadmorskich usłonecznienie jest znacznie większe niż wymagana dla uzdrowisk norma – 1500 godzin. W Łebie najwięcej godzin ze słońcem występuje w lipcu (279) i w maju (275), a najmniej słoneczny jest grudzień (34) oraz styczeń (46 godzin) (tab. 2). | ||
Linia 41: | Linia 41: | ||
W styczniu, ocena odczuwalności cieplnej w skali dla TRE wskazuje na znacznie większe zróżnicowanie odczuć cieplnych, ponieważ wg STI występują tylko dwa odczucia cieplne „chłodno” i „zimno”. Mimo, że w lipcu w skali dla STI nie występuje odczucie cieplne „zimno” i „bardzo zimno” to występuje jednak stosukowo mała różnica w ocenie odczuwalności cieplnej między tymi skalami (ryc.1). | W styczniu, ocena odczuwalności cieplnej w skali dla TRE wskazuje na znacznie większe zróżnicowanie odczuć cieplnych, ponieważ wg STI występują tylko dwa odczucia cieplne „chłodno” i „zimno”. Mimo, że w lipcu w skali dla STI nie występuje odczucie cieplne „zimno” i „bardzo zimno” to występuje jednak stosukowo mała różnica w ocenie odczuwalności cieplnej między tymi skalami (ryc.1). | ||
- | {{bioklimat_-_rys1.jpg|}} | + | {{obrazy:bioklimat_-_rys1.jpg|}} |
Ryc. 1. Częstość występowania odczuć cieplnych w styczniu i lipcu określonych za pomocą skali Baranowskiej dla TRE, oraz STI, w latach 1971-2000 na polskim wybrzeżu Bałtyku. (Świn. – Świnoujście, | Ryc. 1. Częstość występowania odczuć cieplnych w styczniu i lipcu określonych za pomocą skali Baranowskiej dla TRE, oraz STI, w latach 1971-2000 na polskim wybrzeżu Bałtyku. (Świn. – Świnoujście, | ||
Ocena odczuwalności cieplnej dla TRE w skali roku, wskazuje na stosunkowo duże zróżnicowanie częstości występowania poszczególnych klas odczuwalności cieplnej człowieka. W Łebie w ciągu roku, najczęściej występuje odczucie cieplne „komfort” (30,6%), następnie „chłodno” (29,4%), „ciepło” (16,1%), „zimno” (11,5%), „gorąco” (6,0%), „bardzo gorąco” (3,5%), a najrzadziej odczucie cieplne „bardzo zimno” (2,9%). W okresie od października do kwietnia przeważają w Łebie dni z odczuwalnością cieplną od „chłodno” do „bardzo zimno”. W okresie zimy, druga dekada stycznia wyróżnia się największą częstością odczuć cieplnych „ciepło” i „komfort” oraz najmniejszą – „zimno”. W drugiej dekadzie marca występuje największa częstość odczucia cieplnego „zimno” i „bardzo zimno” – 27% (ryc. 2). | Ocena odczuwalności cieplnej dla TRE w skali roku, wskazuje na stosunkowo duże zróżnicowanie częstości występowania poszczególnych klas odczuwalności cieplnej człowieka. W Łebie w ciągu roku, najczęściej występuje odczucie cieplne „komfort” (30,6%), następnie „chłodno” (29,4%), „ciepło” (16,1%), „zimno” (11,5%), „gorąco” (6,0%), „bardzo gorąco” (3,5%), a najrzadziej odczucie cieplne „bardzo zimno” (2,9%). W okresie od października do kwietnia przeważają w Łebie dni z odczuwalnością cieplną od „chłodno” do „bardzo zimno”. W okresie zimy, druga dekada stycznia wyróżnia się największą częstością odczuć cieplnych „ciepło” i „komfort” oraz najmniejszą – „zimno”. W drugiej dekadzie marca występuje największa częstość odczucia cieplnego „zimno” i „bardzo zimno” – 27% (ryc. 2). | ||
- | {{bioklimat_-_rys2.jpg|}} | + | {{obrazy:bioklimat_-_rys2.jpg|}} |
Ryc. 2. Częstość (%) występowania w dekadach, odczuć cieplnych człowieka określonych za pomocą skali Baranowskiej dla TRE w Łebie, w trzydziestoleciu 1971-2000. (Odczucia cieplne: +3 „bardzo gorąco”; +2 „gorąco”; | Ryc. 2. Częstość (%) występowania w dekadach, odczuć cieplnych człowieka określonych za pomocą skali Baranowskiej dla TRE w Łebie, w trzydziestoleciu 1971-2000. (Odczucia cieplne: +3 „bardzo gorąco”; +2 „gorąco”; | ||
Linia 56: | Linia 56: | ||
Okres występowania dni z odczuwalnością cieplną od „ciepło” do „bardzo gorąco”, z częstością powyżej 50%, trwa od pierwszej dekady maja do pierwszej dekady września. W okresie lata wyróżniają się w drugiej dekadzie czerwca i w drugiej dekadzie lipca drugorzędne minima częstości występowania odczuć cieplnych „gorąco” i „bardzo gorąco” | Okres występowania dni z odczuwalnością cieplną od „ciepło” do „bardzo gorąco”, z częstością powyżej 50%, trwa od pierwszej dekady maja do pierwszej dekady września. W okresie lata wyróżniają się w drugiej dekadzie czerwca i w drugiej dekadzie lipca drugorzędne minima częstości występowania odczuć cieplnych „gorąco” i „bardzo gorąco” | ||
- | {{bioklimat_-_rys3.jpg|}} | + | {{obrazy:bioklimat_-_rys3.jpg|}} |
Odczucie cieplne „komfort” z największą częstością w roku (32,1%) występuje w trzeciej dekadzie października. Odczucie cieplne „ciepło” z częstością powyżej 40%, występuje od pierwszej do trzeciej dekady maja, oraz w drugiej i trzeciej dekadzie września. Odczucie cieplne „gorąco” i „bardzo gorąco” występuje z nieznacznie większą częstością niż określone za pomocą skali dla TRE (ryc. 3). | Odczucie cieplne „komfort” z największą częstością w roku (32,1%) występuje w trzeciej dekadzie października. Odczucie cieplne „ciepło” z częstością powyżej 40%, występuje od pierwszej do trzeciej dekady maja, oraz w drugiej i trzeciej dekadzie września. Odczucie cieplne „gorąco” i „bardzo gorąco” występuje z nieznacznie większą częstością niż określone za pomocą skali dla TRE (ryc. 3). | ||
W Łebie temperatura radiacyjno-efektywna (TRE) oraz temperatura odczuwalna STI charakteryzują się dużą zmiennością z roku na rok. Określone dla pór roku trendy obu wskaźników biometeorologicznych wykazały, że dla STI, zarówno trendy liniowe jak i wielomianu drugiego stopnia (z wyjątkiem jesieni) okazały się nieistotne statystycznie, | W Łebie temperatura radiacyjno-efektywna (TRE) oraz temperatura odczuwalna STI charakteryzują się dużą zmiennością z roku na rok. Określone dla pór roku trendy obu wskaźników biometeorologicznych wykazały, że dla STI, zarówno trendy liniowe jak i wielomianu drugiego stopnia (z wyjątkiem jesieni) okazały się nieistotne statystycznie, | ||
We wszystkich porach roku zaznacza się tendencja wzrostowa temperatury radiacyjno-efektywnej, | We wszystkich porach roku zaznacza się tendencja wzrostowa temperatury radiacyjno-efektywnej, | ||
- | {{bioklimat_-_rys4.jpg|}} | + | {{obrazy:bioklimat_-_rys4.jpg|}} |
W okresie wiosny i jesieni w 2000 roku, oraz w zimie 1999/2000 wystąpiła najwyższa w analizowanym 30-leciu temperatura radiacyjno-efektywna. W okresie lata, najwyższa TRE wystąpiła w 1997 roku. W okresie lata i zimy na początku lat siedemdziesiątych temperatura radiacyjno-efektywna była tylko nieznacznie niższa, a temperatura odczuwalna STI najwyższa była odpowiednio w 1975 i 1974. | W okresie wiosny i jesieni w 2000 roku, oraz w zimie 1999/2000 wystąpiła najwyższa w analizowanym 30-leciu temperatura radiacyjno-efektywna. W okresie lata, najwyższa TRE wystąpiła w 1997 roku. W okresie lata i zimy na początku lat siedemdziesiątych temperatura radiacyjno-efektywna była tylko nieznacznie niższa, a temperatura odczuwalna STI najwyższa była odpowiednio w 1975 i 1974. | ||
Dyskusja | Dyskusja | ||
Linia 113: | Linia 113: | ||
Szkic występowania wód zmineralizowanych w Polsce (wg J. Dowgiałły red., 1974) | Szkic występowania wód zmineralizowanych w Polsce (wg J. Dowgiałły red., 1974) | ||
- | {{wody_zmineralizowane.jpg|}} | + | {{obrazy:wody_zmineralizowane.jpg|}} |
Szkic Występowania wód leczniczych i potencjalnie leczniczych (wg J. Dowgiałły, | Szkic Występowania wód leczniczych i potencjalnie leczniczych (wg J. Dowgiałły, | ||
- | {{wody_lecznicze.jpg|}} | + | {{obrazy:wody_lecznicze.jpg|}} |
Występowanie poszczególnych typów chemicznych wód leczniczych i zmineralizowanych (wg Paczyński, 2002; wersja uproszczona) | Występowanie poszczególnych typów chemicznych wód leczniczych i zmineralizowanych (wg Paczyński, 2002; wersja uproszczona) | ||
- | {{wody_lecznicze_2.jpg|}} | + | {{obrazy:wody_lecznicze_2.jpg|}} |
Powierzchniowe występowanie wód zasolonych, w tym na Pomorzu, znane było co najmniej od wczesnego średniowiecza, | Powierzchniowe występowanie wód zasolonych, w tym na Pomorzu, znane było co najmniej od wczesnego średniowiecza, | ||
Linia 179: | Linia 179: | ||
W województwie pomorskim znajduje się 15 udokumentowanych złóż torfu w tym największe Krakulice-Gać znajdujące się w pobliżu Łeby: | W województwie pomorskim znajduje się 15 udokumentowanych złóż torfu w tym największe Krakulice-Gać znajdujące się w pobliżu Łeby: | ||
- | {{torfy_w_wojewodztwie_pomorskim.jpg|}} | + | {{obrazy:torfy_w_wojewodztwie_pomorskim.jpg|}} |
W regionie północnym Polski – borowiny zlokalizowane są w złożach typu wysokiego, przejściowego | W regionie północnym Polski – borowiny zlokalizowane są w złożach typu wysokiego, przejściowego | ||
Linia 190: | Linia 190: | ||
Charakterystyczne właściwości fizykochemiczne poszczególnych borowin z tych złóż przedstawia poniższa tabela: | Charakterystyczne właściwości fizykochemiczne poszczególnych borowin z tych złóż przedstawia poniższa tabela: | ||
- | {{charakterystyka_borowin.jpg| | + | {{obrazy:charakterystyka_borowin.jpg| |
USTKA - złoże udokumentowano w 1989 r. na terenie położonym na wschód od centrum miasta. Złoże jest położone częściowo w granicach administracyjnych miasta a częściowo na terenie wsi Przewłoka. W Gminie Ustka udokumentowane zasoby wynoszą 314276 m3 (318620 t) w tym 194100 m3 (196041 t) to zasoby bilansowe. Ogólna powierzchnia złoża wynosi 32,11 ha – w tym powierzchnia obszaru zasobów bilansowych 10.44 ha. Złoże ma średnią miąższość 1,77 m. Maksymalna, stwierdzona wierceniami, | USTKA - złoże udokumentowano w 1989 r. na terenie położonym na wschód od centrum miasta. Złoże jest położone częściowo w granicach administracyjnych miasta a częściowo na terenie wsi Przewłoka. W Gminie Ustka udokumentowane zasoby wynoszą 314276 m3 (318620 t) w tym 194100 m3 (196041 t) to zasoby bilansowe. Ogólna powierzchnia złoża wynosi 32,11 ha – w tym powierzchnia obszaru zasobów bilansowych 10.44 ha. Złoże ma średnią miąższość 1,77 m. Maksymalna, stwierdzona wierceniami, | ||
Linia 196: | Linia 196: | ||
- wybudowaniu kopalni wraz z zapleczem i drogami dojazdowymi. | - wybudowaniu kopalni wraz z zapleczem i drogami dojazdowymi. | ||
Projekt budowy kopalni koliduje z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Część terenu, który miał stanowić zaplecze kopalni przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową.Konieczne jest podjęcie przez miasto, a w przypadku złóż borowiny, także przez gminę Ustka, decyzji określającej zasady eksploatacji surowców leczniczych. | Projekt budowy kopalni koliduje z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Część terenu, który miał stanowić zaplecze kopalni przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową.Konieczne jest podjęcie przez miasto, a w przypadku złóż borowiny, także przez gminę Ustka, decyzji określającej zasady eksploatacji surowców leczniczych. | ||
- | Dla złoża "Ustka I" uzyskano {{swiadectwo-borowina.pdf|Świadectwo potwierdzające właściwości leczniczych borowiny}} | + | Dla złoża "Ustka I" uzyskano {{dokumenty:swiadectwo-borowina.pdf|Świadectwo potwierdzające właściwości leczniczych borowiny}} |
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
Linia 225: | Linia 231: | ||
- Wojciech Pietruszewski | - Wojciech Pietruszewski | ||
- | W roku 2004 Rada Miejska w Łebie na podstawie {{studium_uzdrowiska_leba.pdf|Studium programowo-przestrzennego uzdrowiska Łeba}} podjęła uchwałę nr 182/ | + | W roku 2004 Rada Miejska w Łebie na podstawie {{dokumenty:studium_uzdrowiska_leba.pdf|Studium programowo-przestrzennego uzdrowiska Łeba}} podjęła uchwałę nr 182/ |
o opinię w sprawie możliwości utworzenia uzdrowiska. W kolejnych pismach z dnia 2004-06-02 znak MZ-OZU-075-520-143/ | o opinię w sprawie możliwości utworzenia uzdrowiska. W kolejnych pismach z dnia 2004-06-02 znak MZ-OZU-075-520-143/ | ||
Linia 234: | Linia 240: | ||
Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, | Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, | ||
- | Burmistrz | + | 8 listopada 2007 r. z inicjatywy Burmistrza |
- | stwierdzono ,że nie istnieje realna możliwość nadania gminie miejskiej Łeba statusu uzdrowiska. | + | P. Ołdytowski przedstawił propozycję zlokalizowania na terenach powojskowych strefy " |
+ | w zagospodarowaniu i ewentualnych korzyściach. Właściciele nieruchomości położonych na terenach powojskowych nie zaakceptowali propozycji. | ||
- | W kolejnej korespondencji z Ministerstwem Zdrowia pojawiła się sugestia aby zamiast włączać cały obszar miasta do uzdrowiska , wydzielić z niego część i wyznaczyć na niej dzielnicę uzdrowiskową. | + | Burmistrz Miasta Łeby wznawiając uzgodnienia w w/w sprawie wystąpił do Departamentu Organizacji Ochrony Zdrowia w Ministerstwie Zdrowia o wydanie opinii w sprawie możliwości utworzenia uzdrowiska na terenie miasta Łeby. W odpowiedzi z piśmie z dnia 20 lutego 2012 r. znak MZ-OZ-U-523-30973-1/ |
+ | |||
+ | W kolejnej korespondencji z Ministerstwem Zdrowia pojawiła się sugestia aby zamiast włączać cały obszar miasta do uzdrowiska , wydzielić z niego część i wyznaczyć na niej **dzielnicę uzdrowiskową**. | ||
W dniu 19 lutego 2014 r. Burmistrz Miasta Łeby zlecił Państwowemu Instytutowi Geologicznemu w Warszawie wykonanie oceny warunków geologicznych i hydrogeologicznych występowania wód mineralnych (potencjalnie leczniczych) i termalnych na terenie Gminy Miejskiej Łeba. Opracowanie to wykonano w maju 2014 r. W dniu 17 czerwca 2014 r. wyniki prac i wnioski z opracowania zostało przedstawione przez autorów mieszkańcom miasta na spotkaniu w Kinie " | W dniu 19 lutego 2014 r. Burmistrz Miasta Łeby zlecił Państwowemu Instytutowi Geologicznemu w Warszawie wykonanie oceny warunków geologicznych i hydrogeologicznych występowania wód mineralnych (potencjalnie leczniczych) i termalnych na terenie Gminy Miejskiej Łeba. Opracowanie to wykonano w maju 2014 r. W dniu 17 czerwca 2014 r. wyniki prac i wnioski z opracowania zostało przedstawione przez autorów mieszkańcom miasta na spotkaniu w Kinie " | ||
- | W czerwcu 2014 r. Burmistrz Miasta Łeby zlecił Pracowni Prac Projektowych "PLAN PROJEKT" | + | W czerwcu 2014 r. Burmistrz Miasta Łeby zlecił Pracowni Prac Projektowych "PLAN PROJEKT" |
+ | |||
+ | W dniu 16 lipca 2014 r. przesłano do Ministerstwa Zdrowia w Warszawie projekt stref ochrony uzdrowiskowej. Zgodnie z wcześniejszą sugestia Ministerstwa Zdrowia zaproponowano lokalizację stref ochrony uzdrowiskowej w wydzielonej z obszaru miasta dzielnicy uzdrowiskowej położonej | ||
+ | na północ od rzek Chełst i Łeba. Zaproponowano przy tym , wzorem Kołobrzegu czy Sopotu wydzielenie podstref. | ||
+ | W odpowiedzi z dnia 31 lipca 2014 r. znak MZ-OZ-U-533-36534-1/ | ||
+ | "... Z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 651 z późn. zm.). wypełniając zapisy przytoczonej ustawy, chcąc prowadzić bezkolizyjnie lecznictwo uzdrowiskowe należy przyjąć, iż strefa " | ||
- | W dniu 16 lipca 2014 r. przesłano do Ministerstwa Zdrowia w Warszawie projekt stref ochrony uzdrowiskowej. W odpowiedzi z dnia 31 lipca 2014 r. znak MZ-OZ-U-533-36534-1/ | ||
- | "... nie ma prawnie określonych powierzchni miast tworzących dzielnice uzdrowiskowe. Z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 651 z późn. zm.). wypełniając zapisy przytoczonej ustawy, chcąc prowadzić bezkolizyjnie lecznictwo uzdrowiskowe należy przyjąć, iż strefa " | ||
Przy powyższych założeniach minimalna powierzchnia uzdrowiska powinna wynosić ok.: | Przy powyższych założeniach minimalna powierzchnia uzdrowiska powinna wynosić ok.: | ||
- | Strefa " | + | Strefa " |
- | Strefa " | + | Strefa " |
- | Strefa " | + | Strefa " |
Łącznie **2.500** ha. | Łącznie **2.500** ha. | ||
- | Dodatkowo należy wziąć pod uwagę wymogi określone w art.38 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, | ||
- | Strefa " | ||
- | Strefa " | ||
- | Strefa " | ||
- | Łącznie **1165 ha**. | ||
Gmina Miejska Łeba posiada natomiast powierzchnię ogółem ok. **1.481 ha**. | Gmina Miejska Łeba posiada natomiast powierzchnię ogółem ok. **1.481 ha**. | ||
- | A jak to wygląda | + | A jakie wielkości stref zostały ustalone |
1) Uzdrowisko Ustka: | 1) Uzdrowisko Ustka: | ||
strefa " | strefa " | ||
Linia 264: | Linia 271: | ||
2) Uzdrowisko Kołobrzeg | 2) Uzdrowisko Kołobrzeg | ||
strefa " | strefa " | ||
+ | podzielona na podstrefy: | ||
+ | podstrefa " | ||
+ | podstrefa " | ||
strefa " | strefa " | ||
+ | podzielona na podstrefy: | ||
+ | " | ||
+ | " | ||
strefa " | strefa " | ||
3) Uzdrowisko Dąbki: | 3) Uzdrowisko Dąbki: | ||
Linia 271: | Linia 284: | ||
strefa " | strefa " | ||
4) Uzdrowisko Sopot | 4) Uzdrowisko Sopot | ||
+ | Strefa " | ||
strefa " | strefa " | ||
strefa " | strefa " | ||
+ | Strefa " | ||
strefa " | strefa " | ||
strefa " | strefa " | ||
strefa " | strefa " | ||
udział zieleni nie został przeanalizowany dla stref , w statucie podano jedynie wartości wymagane. | udział zieleni nie został przeanalizowany dla stref , w statucie podano jedynie wartości wymagane. | ||
+ | 5) Uzdrowisko Gołdap | ||
+ | strefa " | ||
+ | strefa " | ||
+ | strefa " | ||
+ | 6) Uzdrowisko Supraśl | ||
+ | strefa " | ||
+ | strefa " | ||
+ | strefa " | ||
+ | 7) Uzdrowisko Kudowa-Zdrój | ||
+ | strefa „A” | ||
+ | strefa „B” | ||
+ | strefa „C” 2.938,52 ha (udział zieleni 89, | ||
+ | 8) Uzdrowisko Ciechocinek | ||
+ | strefa „A” | ||
+ | strefa „B” | ||
+ | strefa „C” | ||
+ | Jak widać wskaźniki , o których mowa w piśmie Ministerstwa Zdrowia nie są spełnione w niektórych przypadkach - szczególnie w obszarach | ||
+ | znacznie zurbanizowanych (Sopot, Kołobrzeg, Ciechocinek) przy czym stosuje sie również podział stref na podstrefy. | ||
+ | W rozmowie telefonicznej w dniu 8 sierpnia 2014 r. przedstawiciel Ministerstwa Zdrowia stwierdził ,że podane wskaźniki nie muszą być tak rygorystycznie przestrzegane (nie wynikają one wprost z przepisów ustawy ) natomiast muszą zapewnić właściwe funkcjonowanie uzdrowiska. Wskazał jednocześnie ,że nadal najlepszą lokalizacją strefy " | ||
+ | Przypomniał również ,że pierwszym krokiem do starania się o status uzdrowiska bez którego dalsze działania nie maja sensu to wykonanie odwiertów | ||
+ | wód podziemnych i ich badań stwierdzających ich przydatność do celów leczniczych. | ||
+ | Ministerstwo Zdrowia zaproponował spotkanie w tej sprawie z władzami miasta. | ||
+ | ====== Przydatne dokumenty ====== | ||
+ | 1. "Ocena warunków geologicznych i hydrogeologicznych występowania wód mineralnych (potencjalnie leczniczych) i termalnych na terenie Gminy Miejskiej Łeba oraz możliwości ich wykorzystania do celów leczniczych” (Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie, maj 2014) | ||
- | Ministerstwo Zdrowia zaproponował spotkanie w tej sprawie z władzami miasta. | + | {{ : |
+ | {{ : | ||
+ | 2. {{dokumenty: | ||
+ | 3. ŚLIWIŃSKI W. - {{dokumenty: | ||
- | ====== Przydatne dokumenty ====== | + | 4. CIĘŻKOWSKI |
- | 1. ŚLIWIŃSKI | + | |
- | 2. CIĘŻKOWSKI W. - {{metodyka_dokumentacja_zloza_wod.pdf|Sporządzanie projektów zagospodarowania złoża dla wód leczniczych. Poradnik metodyczny}} | + | 5. HERMANIUK J. - {{dokumenty: |
- | 3. HERMANIUK | + | 6. GOLBA J. - {{dokumenty: |
- | 4. GOLBA J. - {{xviii_kongres_uzdrowisk_polskiech_-_innowacje_w_uzdrowiskach.pdf|Innowacyjne kierunki rozwoju turystyki uzdrowiskowej i lecznictwa uzdrowiskowego}} | + | 7. HERMANIUK |
- | 5. HERMANIUK J. - {{analiza_swot_polskich_uzdrowisk.pdf|Analiza SWOT polskich uzdrowisk}} | + | 8. {{dokumenty: |
- | 6. {{bilans_zasobow_kopalin_w_polsce_2011.pdf|Bilans zasobów złóż kopalin w Polsce wg stanu na 31.12.2011 r.}} | + | 9. {{dokumenty: |
- | 7. {{uzdrowisko_-_stanowisko_ministerstwa_zdrowia.pdf|Opinia Ministerstwa Zdrowia}} | ||
- | 8. {{studium_uzdrowiska_leba.pdf|Założenia do planu uzdrowiska Łeba. Studium Programowo-przestrzenne Uzdrowiska Łeba. }} | ||
Linia 308: | Linia 347: | ||
====== Artykuły prasowe ====== | ====== Artykuły prasowe ====== | ||
- | {{najwieksze_uzdrowiska_trafia_w_rece_samorzadow.pdf|Największe uzdrowiska trafia w ręce samorządów (Gazeta Prawna , 16 stycznia 2013)}} | + | {{dokumenty:najwieksze_uzdrowiska_trafia_w_rece_samorzadow.pdf|Największe uzdrowiska trafia w ręce samorządów (Gazeta Prawna , 16 stycznia 2013)}} |
- | {{zmiany_w_obowiazku_meldunkowym_zagrazaja_wplywom_z_oplaty_uzdrowiskowej.pdf|Zmiany w obowiązku meldunkowym zagrażają wpływom z opłaty uzdrowiskowej (Gazeta Prawna, 9 lutego 2013)}} | + | {{dokumenty:zmiany_w_obowiazku_meldunkowym_zagrazaja_wplywom_z_oplaty_uzdrowiskowej.pdf|Zmiany w obowiązku meldunkowym zagrażają wpływom z opłaty uzdrowiskowej (Gazeta Prawna, 9 lutego 2013)}} |
- | {{przybywa_zakladow_uzdrowiskowych_bo_mozna_na_nich_zarobic.pdf|Przybywa zakładów uzdrowiskowych bo można na nich zarobić (Gazeta Prawna , 28 marca 2013)}} | + | {{dokumenty:przybywa_zakladow_uzdrowiskowych_bo_mozna_na_nich_zarobic.pdf|Przybywa zakładów uzdrowiskowych bo można na nich zarobić (Gazeta Prawna , 28 marca 2013)}} |
- | {{czarna_lista_uzdrowisk.sa_zbyt_chore_by_nas_leczyc.pdf|Czarna Lista uzdrowisk. Są zbyt chore by nas leczyć (Gazeta Prawna, 30 lipca 2013)}} | + | {{dokumenty:czarna_lista_uzdrowisk.sa_zbyt_chore_by_nas_leczyc.pdf|Czarna Lista uzdrowisk. Są zbyt chore by nas leczyć (Gazeta Prawna, 30 lipca 2013)}} |
srodowisko/bioklimat.1407394156.txt.gz · ostatnio zmienione: 2014/08/07 08:49 przez Grzegorz Kleina