Narzędzia użytkownika

Narzędzia witryny


srodowisko:bioklimat

Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

Odnośnik do tego porównania

Poprzednia rewizja po obu stronachPoprzednia wersja
Nowa wersja
Poprzednia wersja
bioklimat [2014/08/07 08:49] Grzegorz Kleinasrodowisko:bioklimat [2017/09/11 10:55] (aktualna) Grzegorz Kleina
Linia 32: Linia 32:
 __**Wyniki**__ __**Wyniki**__
 W Łebie średnie roczne zachmurzenie w godzinach okołopołudniowych wynosi 68,5%. Miesiącem o najmniejszym zachmurzeniu jest maj – z zachmurzeniem 56,7% oraz sierpień – 59,3% i lipiec – 60,9%. Największym zachmurzeniem charakteryzuje się grudzień (79,8%) i listopad (78,8%). Średnia roczna wilgotność względna powietrza z godziny 12 UTC w Łebie, wynosi 76,3%. Miesiącem o najniższej wilgotności względnej powietrza jest maj – 69,9%, a najwyższej grudzień – 85,1%. Oznacza to, że w skali wilgotności powietrza, średnio przez cały rok występuje powietrze wilgotne i nie przekracza normy dla uzdrowisk. Dni parne pojawiają się w Łebie bardzo rzadko, od 0,2 w maju do 5 dni w sierpniu. Średnia roczna – temperatura radiacyjno-efektywna (TRE) z godz. 12 UTC w Łebie wynosi 3,3oC i waha się średnio od -9,6oC w styczniu do 16,3oC w sierpniu. Zakres wahań średniej temperatury odczuwalnej STI jest znacznie szerszy: od 2,8oC w grudniu, do 41,0oC w lipcu (tab. 1). W Łebie średnie roczne zachmurzenie w godzinach okołopołudniowych wynosi 68,5%. Miesiącem o najmniejszym zachmurzeniu jest maj – z zachmurzeniem 56,7% oraz sierpień – 59,3% i lipiec – 60,9%. Największym zachmurzeniem charakteryzuje się grudzień (79,8%) i listopad (78,8%). Średnia roczna wilgotność względna powietrza z godziny 12 UTC w Łebie, wynosi 76,3%. Miesiącem o najniższej wilgotności względnej powietrza jest maj – 69,9%, a najwyższej grudzień – 85,1%. Oznacza to, że w skali wilgotności powietrza, średnio przez cały rok występuje powietrze wilgotne i nie przekracza normy dla uzdrowisk. Dni parne pojawiają się w Łebie bardzo rzadko, od 0,2 w maju do 5 dni w sierpniu. Średnia roczna – temperatura radiacyjno-efektywna (TRE) z godz. 12 UTC w Łebie wynosi 3,3oC i waha się średnio od -9,6oC w styczniu do 16,3oC w sierpniu. Zakres wahań średniej temperatury odczuwalnej STI jest znacznie szerszy: od 2,8oC w grudniu, do 41,0oC w lipcu (tab. 1).
-{{bioklimat_-_tab1.jpg|}}+{{obrazy:bioklimat_-_tab1.jpg|}}
 W Łebie średnia roczna temperatura powietrza z godz. 12 UTC wynosi 9,6oC i jest najniższa na wybrzeżu. Najwyższa średnia temperatura powietrza w terminie południowym przypada na sierpień i wynosi 19,3oC, a najniższa – w styczniu i wynosi 0,6oC. W okresie od kwietnia do lipca średnia temperatura powietrza w Łebie jest wyższa niż w Ustce, a w lutym – wyższa niż na Helu. Średnia roczna prędkość wiatru w terminie południowym wynosi 3,7 m/s i jest najwyższa na wybrzeżu. Jedynie od listopada do stycznia średnia prędkość wiatru na Helu jest większa niż w Łebie (tab. 2). W Łebie średnia roczna temperatura powietrza z godz. 12 UTC wynosi 9,6oC i jest najniższa na wybrzeżu. Najwyższa średnia temperatura powietrza w terminie południowym przypada na sierpień i wynosi 19,3oC, a najniższa – w styczniu i wynosi 0,6oC. W okresie od kwietnia do lipca średnia temperatura powietrza w Łebie jest wyższa niż w Ustce, a w lutym – wyższa niż na Helu. Średnia roczna prędkość wiatru w terminie południowym wynosi 3,7 m/s i jest najwyższa na wybrzeżu. Jedynie od listopada do stycznia średnia prędkość wiatru na Helu jest większa niż w Łebie (tab. 2).
-{{bioklimat_-_tab2.jpg|}}+{{obrazy:bioklimat_-_tab2.jpg|}}
 Określono także zachmurzenie tylko przez chmury piętra niskiego i średniego, ponieważ chmury piętra wysokiego nie pogarszają warunków helioterapii. Średnie roczne zachmurzenie przez chmury piętra niskiego i średniego w Łebie w terminie południowym wynosi 59,1% i tylko w Świnoujściu i na Helu występuje zachmurzenie mniejsze. Miesiącem o najmniejszym zachmurzeniu w Łebie jest maj (43,8%) i sierpień (48,9%), a o największym zachmurzeniu – grudzień (73,7%) i listopad (71,5%). Określono także zachmurzenie tylko przez chmury piętra niskiego i średniego, ponieważ chmury piętra wysokiego nie pogarszają warunków helioterapii. Średnie roczne zachmurzenie przez chmury piętra niskiego i średniego w Łebie w terminie południowym wynosi 59,1% i tylko w Świnoujściu i na Helu występuje zachmurzenie mniejsze. Miesiącem o najmniejszym zachmurzeniu w Łebie jest maj (43,8%) i sierpień (48,9%), a o największym zachmurzeniu – grudzień (73,7%) i listopad (71,5%).
 Ze względu na to, że dla Łeby dostępne są pomiary usłonecznienia tylko od 1990 roku, porównania z innymi stacjami dokonano dla okresu 1990-2000. Średnie roczne usłonecznienie w tym okresie wynosi w Łebie 1816 godzin, a jedynie na Helu jest większe i wynosi 1857 godzin. W miejscowościach nadmorskich usłonecznienie jest znacznie większe niż wymagana dla uzdrowisk norma – 1500 godzin. W Łebie najwięcej godzin ze słońcem występuje w lipcu (279) i w maju (275), a najmniej słoneczny jest grudzień (34) oraz styczeń (46 godzin) (tab. 2). Ze względu na to, że dla Łeby dostępne są pomiary usłonecznienia tylko od 1990 roku, porównania z innymi stacjami dokonano dla okresu 1990-2000. Średnie roczne usłonecznienie w tym okresie wynosi w Łebie 1816 godzin, a jedynie na Helu jest większe i wynosi 1857 godzin. W miejscowościach nadmorskich usłonecznienie jest znacznie większe niż wymagana dla uzdrowisk norma – 1500 godzin. W Łebie najwięcej godzin ze słońcem występuje w lipcu (279) i w maju (275), a najmniej słoneczny jest grudzień (34) oraz styczeń (46 godzin) (tab. 2).
Linia 41: Linia 41:
 W styczniu, ocena odczuwalności cieplnej w skali dla TRE wskazuje na znacznie większe zróżnicowanie odczuć cieplnych, ponieważ wg STI występują tylko dwa odczucia cieplne „chłodno” i „zimno”. Mimo, że w lipcu w skali dla STI nie występuje odczucie cieplne „zimno” i „bardzo zimno” to występuje jednak stosukowo mała różnica w ocenie odczuwalności cieplnej między tymi skalami (ryc.1). W styczniu, ocena odczuwalności cieplnej w skali dla TRE wskazuje na znacznie większe zróżnicowanie odczuć cieplnych, ponieważ wg STI występują tylko dwa odczucia cieplne „chłodno” i „zimno”. Mimo, że w lipcu w skali dla STI nie występuje odczucie cieplne „zimno” i „bardzo zimno” to występuje jednak stosukowo mała różnica w ocenie odczuwalności cieplnej między tymi skalami (ryc.1).
  
-{{bioklimat_-_rys1.jpg|}}+{{obrazy:bioklimat_-_rys1.jpg|}}
 Ryc. 1. Częstość występowania odczuć cieplnych w styczniu i lipcu określonych za pomocą skali Baranowskiej dla TRE, oraz STI, w latach 1971-2000 na polskim wybrzeżu Bałtyku. (Świn. – Świnoujście, Koł. – Kołobrzeg) (Odczucia cieplne: +3 „bardzo gorąco”; +2 „gorąco”; +1 „ciepło”; 0 „komfort”; -1 „chłodno”; -2 „zimno”; -3 „bardzo zimno”). Ryc. 1. Częstość występowania odczuć cieplnych w styczniu i lipcu określonych za pomocą skali Baranowskiej dla TRE, oraz STI, w latach 1971-2000 na polskim wybrzeżu Bałtyku. (Świn. – Świnoujście, Koł. – Kołobrzeg) (Odczucia cieplne: +3 „bardzo gorąco”; +2 „gorąco”; +1 „ciepło”; 0 „komfort”; -1 „chłodno”; -2 „zimno”; -3 „bardzo zimno”).
  
 Ocena odczuwalności cieplnej dla TRE w skali roku, wskazuje na stosunkowo duże zróżnicowanie częstości występowania poszczególnych klas odczuwalności cieplnej człowieka. W Łebie w ciągu roku, najczęściej występuje odczucie cieplne „komfort” (30,6%), następnie „chłodno” (29,4%), „ciepło” (16,1%), „zimno” (11,5%), „gorąco” (6,0%), „bardzo gorąco” (3,5%), a najrzadziej odczucie cieplne „bardzo zimno” (2,9%). W okresie od października do kwietnia przeważają w Łebie dni z odczuwalnością cieplną od „chłodno” do „bardzo zimno”. W okresie zimy, druga dekada stycznia wyróżnia się największą częstością odczuć cieplnych „ciepło” i „komfort” oraz najmniejszą – „zimno”. W drugiej dekadzie marca występuje największa częstość odczucia cieplnego „zimno” i „bardzo zimno” – 27% (ryc. 2). Ocena odczuwalności cieplnej dla TRE w skali roku, wskazuje na stosunkowo duże zróżnicowanie częstości występowania poszczególnych klas odczuwalności cieplnej człowieka. W Łebie w ciągu roku, najczęściej występuje odczucie cieplne „komfort” (30,6%), następnie „chłodno” (29,4%), „ciepło” (16,1%), „zimno” (11,5%), „gorąco” (6,0%), „bardzo gorąco” (3,5%), a najrzadziej odczucie cieplne „bardzo zimno” (2,9%). W okresie od października do kwietnia przeważają w Łebie dni z odczuwalnością cieplną od „chłodno” do „bardzo zimno”. W okresie zimy, druga dekada stycznia wyróżnia się największą częstością odczuć cieplnych „ciepło” i „komfort” oraz najmniejszą – „zimno”. W drugiej dekadzie marca występuje największa częstość odczucia cieplnego „zimno” i „bardzo zimno” – 27% (ryc. 2).
  
-{{bioklimat_-_rys2.jpg|}}+{{obrazy:bioklimat_-_rys2.jpg|}}
 Ryc. 2. Częstość (%) występowania w dekadach, odczuć cieplnych człowieka określonych za pomocą skali Baranowskiej dla TRE w Łebie, w trzydziestoleciu 1971-2000. (Odczucia cieplne: +3 „bardzo gorąco”; +2 „gorąco”; +1 „ciepło”; 0 „komfort”; -1 „chłodno”; -2 „zimno”; -3 „bardzo zimno”). Ryc. 2. Częstość (%) występowania w dekadach, odczuć cieplnych człowieka określonych za pomocą skali Baranowskiej dla TRE w Łebie, w trzydziestoleciu 1971-2000. (Odczucia cieplne: +3 „bardzo gorąco”; +2 „gorąco”; +1 „ciepło”; 0 „komfort”; -1 „chłodno”; -2 „zimno”; -3 „bardzo zimno”).
  
Linia 56: Linia 56:
  
 Okres występowania dni z odczuwalnością cieplną od „ciepło” do „bardzo gorąco”, z częstością powyżej 50%, trwa od pierwszej dekady maja do pierwszej dekady września. W okresie lata wyróżniają się w drugiej dekadzie czerwca i w drugiej dekadzie lipca drugorzędne minima częstości występowania odczuć cieplnych „gorąco” i „bardzo gorąco”  Okres występowania dni z odczuwalnością cieplną od „ciepło” do „bardzo gorąco”, z częstością powyżej 50%, trwa od pierwszej dekady maja do pierwszej dekady września. W okresie lata wyróżniają się w drugiej dekadzie czerwca i w drugiej dekadzie lipca drugorzędne minima częstości występowania odczuć cieplnych „gorąco” i „bardzo gorąco” 
-{{bioklimat_-_rys3.jpg|}}+{{obrazy:bioklimat_-_rys3.jpg|}}
 Odczucie cieplne „komfort” z największą częstością w roku (32,1%) występuje w trzeciej dekadzie października. Odczucie cieplne „ciepło” z częstością powyżej 40%, występuje od pierwszej do trzeciej dekady maja, oraz w drugiej i trzeciej dekadzie września. Odczucie cieplne „gorąco” i „bardzo gorąco” występuje z nieznacznie większą częstością niż określone za pomocą skali dla TRE (ryc. 3). Odczucie cieplne „komfort” z największą częstością w roku (32,1%) występuje w trzeciej dekadzie października. Odczucie cieplne „ciepło” z częstością powyżej 40%, występuje od pierwszej do trzeciej dekady maja, oraz w drugiej i trzeciej dekadzie września. Odczucie cieplne „gorąco” i „bardzo gorąco” występuje z nieznacznie większą częstością niż określone za pomocą skali dla TRE (ryc. 3).
 W Łebie temperatura radiacyjno-efektywna (TRE) oraz temperatura odczuwalna STI charakteryzują się dużą zmiennością z roku na rok. Określone dla pór roku trendy obu wskaźników biometeorologicznych wykazały, że dla STI, zarówno trendy liniowe jak i wielomianu drugiego stopnia (z wyjątkiem jesieni) okazały się nieistotne statystycznie, nawet na poziomie α=0,05. W Łebie temperatura radiacyjno-efektywna (TRE) oraz temperatura odczuwalna STI charakteryzują się dużą zmiennością z roku na rok. Określone dla pór roku trendy obu wskaźników biometeorologicznych wykazały, że dla STI, zarówno trendy liniowe jak i wielomianu drugiego stopnia (z wyjątkiem jesieni) okazały się nieistotne statystycznie, nawet na poziomie α=0,05.
 We wszystkich porach roku zaznacza się tendencja wzrostowa temperatury radiacyjno-efektywnej, jednak tylko w okresie wiosny trend ten jest istotny statystycznie, na poziomie α=0,05. W okresie zimy, wiosny i jesieni najlepiej dopasowana do rozkładu TRE, w 30-leciu 1971-2000, okazała się wielomianowa linia trendu stopnia drugiego (α=0,01). Spowodowane to jest wysokimi wartościami TRE na początku lat siedemdziesiątych oraz w ostatnich dwóch latach XX wieku (ryc. 4). We wszystkich porach roku zaznacza się tendencja wzrostowa temperatury radiacyjno-efektywnej, jednak tylko w okresie wiosny trend ten jest istotny statystycznie, na poziomie α=0,05. W okresie zimy, wiosny i jesieni najlepiej dopasowana do rozkładu TRE, w 30-leciu 1971-2000, okazała się wielomianowa linia trendu stopnia drugiego (α=0,01). Spowodowane to jest wysokimi wartościami TRE na początku lat siedemdziesiątych oraz w ostatnich dwóch latach XX wieku (ryc. 4).
-{{bioklimat_-_rys4.jpg|}}+{{obrazy:bioklimat_-_rys4.jpg|}}
 W okresie wiosny i jesieni w 2000 roku, oraz w zimie 1999/2000 wystąpiła najwyższa w analizowanym 30-leciu temperatura radiacyjno-efektywna. W okresie lata, najwyższa TRE wystąpiła w 1997 roku. W okresie lata i zimy na początku lat siedemdziesiątych temperatura radiacyjno-efektywna była tylko nieznacznie niższa, a temperatura odczuwalna STI najwyższa była odpowiednio w 1975 i 1974. W okresie wiosny i jesieni w 2000 roku, oraz w zimie 1999/2000 wystąpiła najwyższa w analizowanym 30-leciu temperatura radiacyjno-efektywna. W okresie lata, najwyższa TRE wystąpiła w 1997 roku. W okresie lata i zimy na początku lat siedemdziesiątych temperatura radiacyjno-efektywna była tylko nieznacznie niższa, a temperatura odczuwalna STI najwyższa była odpowiednio w 1975 i 1974.
 Dyskusja Dyskusja
Linia 113: Linia 113:
 Szkic występowania wód zmineralizowanych w Polsce (wg J. Dowgiałły red., 1974) Szkic występowania wód zmineralizowanych w Polsce (wg J. Dowgiałły red., 1974)
  
-{{wody_zmineralizowane.jpg|}}+{{obrazy:wody_zmineralizowane.jpg|}}
  
 Szkic Występowania wód leczniczych i potencjalnie leczniczych (wg J. Dowgiałły, B. Paczyńskiego, 2002) Szkic Występowania wód leczniczych i potencjalnie leczniczych (wg J. Dowgiałły, B. Paczyńskiego, 2002)
  
-{{wody_lecznicze.jpg|}}+{{obrazy:wody_lecznicze.jpg|}}
  
 Występowanie poszczególnych typów chemicznych wód leczniczych i zmineralizowanych (wg Paczyński, 2002; wersja uproszczona) Występowanie poszczególnych typów chemicznych wód leczniczych i zmineralizowanych (wg Paczyński, 2002; wersja uproszczona)
-{{wody_lecznicze_2.jpg|}}+{{obrazy:wody_lecznicze_2.jpg|}}
  
 Powierzchniowe występowanie wód zasolonych, w tym na Pomorzu, znane było co najmniej od wczesnego średniowiecza, a oparte na nich warzelnie produkowały sól często na znaczną skalę (Kołobrzeg). Około połowy XIX w. rozpoczął się rozwój lecznictwa opartego na solankach. Zaczęły one być wykorzystywane w kąpieliskach nadmorskich, jak Kołobrzeg czy Świnoujście. Powierzchniowe występowanie wód zasolonych, w tym na Pomorzu, znane było co najmniej od wczesnego średniowiecza, a oparte na nich warzelnie produkowały sól często na znaczną skalę (Kołobrzeg). Około połowy XIX w. rozpoczął się rozwój lecznictwa opartego na solankach. Zaczęły one być wykorzystywane w kąpieliskach nadmorskich, jak Kołobrzeg czy Świnoujście.
Linia 179: Linia 179:
  
 W województwie pomorskim znajduje się 15 udokumentowanych złóż torfu w tym największe Krakulice-Gać znajdujące się w pobliżu Łeby: W województwie pomorskim znajduje się 15 udokumentowanych złóż torfu w tym największe Krakulice-Gać znajdujące się w pobliżu Łeby:
-{{torfy_w_wojewodztwie_pomorskim.jpg|}}+{{obrazy:torfy_w_wojewodztwie_pomorskim.jpg|}}
  
 W regionie północnym Polski – borowiny zlokalizowane są w złożach typu wysokiego, przejściowego  W regionie północnym Polski – borowiny zlokalizowane są w złożach typu wysokiego, przejściowego 
Linia 190: Linia 190:
 Charakterystyczne właściwości fizykochemiczne poszczególnych borowin z tych złóż przedstawia poniższa tabela: Charakterystyczne właściwości fizykochemiczne poszczególnych borowin z tych złóż przedstawia poniższa tabela:
  
-{{charakterystyka_borowin.jpg|  }} +{{obrazy:charakterystyka_borowin.jpg|  }} 
  
 USTKA - złoże udokumentowano w 1989 r. na terenie położonym na wschód od centrum miasta. Złoże jest położone częściowo w granicach administracyjnych miasta a częściowo na terenie wsi Przewłoka. W Gminie Ustka udokumentowane zasoby wynoszą 314276 m3 (318620 t) w tym 194100 m3 (196041 t) to zasoby bilansowe. Ogólna powierzchnia złoża wynosi 32,11 ha – w tym powierzchnia obszaru zasobów bilansowych 10.44 ha. Złoże ma średnią miąższość 1,77 m. Maksymalna, stwierdzona wierceniami, miąższość torfu wynosi 2,35 m. Złoże budują dwa rodzaje torfu: - niski (turzycowiskowy i mechowo-turzycowiskowy), - wysoki (mszarowy przejściowy). Torf jest rozłożony w 38.6 – 56.6% i ma średni odczyn pH 6.56. Po zatwierdzeniu zasobów (decyzją Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa nr KZK/012/M/5521/88/89 z dnia 28 lutego 1989 r.) w 1992r. ustanowiono dla złoża obszar i teren górniczy (decyzja Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 30 grudnia 1992r. nr GOWp/44/92/93). Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Rozporządzeniem z dnia 16 sierpnia 1994 r. (Dz.U. Nr 89, poz. 417) zaliczył torfy ze złoża w Ustce do kopalni leczniczych. W 1994r. Uzdrowisko Ustka Sp. z o. o otrzymało koncesję (nr 175/94 z dnia 26 sierpnia 1994r.) na eksploatację złoża, ważną na okres 20 lat . Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w dniu 21 listopada 1994 r. decyzją nr GOh/3763/94 zatwierdził projekt zagospodarowania złoża, ustalając wielkość strat pozaeksploatacyjnych na 10%. Rozpoczęcie eksploatacji będzie możliwe po:  USTKA - złoże udokumentowano w 1989 r. na terenie położonym na wschód od centrum miasta. Złoże jest położone częściowo w granicach administracyjnych miasta a częściowo na terenie wsi Przewłoka. W Gminie Ustka udokumentowane zasoby wynoszą 314276 m3 (318620 t) w tym 194100 m3 (196041 t) to zasoby bilansowe. Ogólna powierzchnia złoża wynosi 32,11 ha – w tym powierzchnia obszaru zasobów bilansowych 10.44 ha. Złoże ma średnią miąższość 1,77 m. Maksymalna, stwierdzona wierceniami, miąższość torfu wynosi 2,35 m. Złoże budują dwa rodzaje torfu: - niski (turzycowiskowy i mechowo-turzycowiskowy), - wysoki (mszarowy przejściowy). Torf jest rozłożony w 38.6 – 56.6% i ma średni odczyn pH 6.56. Po zatwierdzeniu zasobów (decyzją Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa nr KZK/012/M/5521/88/89 z dnia 28 lutego 1989 r.) w 1992r. ustanowiono dla złoża obszar i teren górniczy (decyzja Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 30 grudnia 1992r. nr GOWp/44/92/93). Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Rozporządzeniem z dnia 16 sierpnia 1994 r. (Dz.U. Nr 89, poz. 417) zaliczył torfy ze złoża w Ustce do kopalni leczniczych. W 1994r. Uzdrowisko Ustka Sp. z o. o otrzymało koncesję (nr 175/94 z dnia 26 sierpnia 1994r.) na eksploatację złoża, ważną na okres 20 lat . Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa w dniu 21 listopada 1994 r. decyzją nr GOh/3763/94 zatwierdził projekt zagospodarowania złoża, ustalając wielkość strat pozaeksploatacyjnych na 10%. Rozpoczęcie eksploatacji będzie możliwe po: 
Linia 196: Linia 196:
 - wybudowaniu kopalni wraz z zapleczem i drogami dojazdowymi.  - wybudowaniu kopalni wraz z zapleczem i drogami dojazdowymi. 
 Projekt budowy kopalni koliduje z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Część terenu, który miał stanowić zaplecze kopalni przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową.Konieczne jest podjęcie przez miasto, a w przypadku złóż borowiny, także przez gminę Ustka, decyzji określającej zasady eksploatacji surowców leczniczych. Projekt budowy kopalni koliduje z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Część terenu, który miał stanowić zaplecze kopalni przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową.Konieczne jest podjęcie przez miasto, a w przypadku złóż borowiny, także przez gminę Ustka, decyzji określającej zasady eksploatacji surowców leczniczych.
-Dla złoża "Ustka I" uzyskano {{swiadectwo-borowina.pdf|Świadectwo potwierdzające właściwości leczniczych borowiny}}+Dla złoża "Ustka I" uzyskano {{dokumenty:swiadectwo-borowina.pdf|Świadectwo potwierdzające właściwości leczniczych borowiny}} 
 + 
 + 
 + 
 + 
 + 
  
  
Linia 225: Linia 231:
 - Wojciech Pietruszewski - Wojciech Pietruszewski
  
-W roku 2004 Rada Miejska w Łebie na podstawie {{studium_uzdrowiska_leba.pdf|Studium programowo-przestrzennego uzdrowiska Łeba}} podjęła uchwałę nr 182/XIX/2004 z dnia 30.04.2004 r. w sprawie przyjęcia projektu Statutu Uzdrowiska Łeba. Podjęte wówczas działania miały zapoczątkować starania miasta o uzyskanie statusu uzdrowiska. Jednocześnie Burmistrz Miasta Łeby wykonując powyższą uchwałę wystąpił do Departamentu Organizacji Zdrowia Ministerstwa Zdrowa+W roku 2004 Rada Miejska w Łebie na podstawie {{dokumenty:studium_uzdrowiska_leba.pdf|Studium programowo-przestrzennego uzdrowiska Łeba}} podjęła uchwałę nr 182/XIX/2004 z dnia 30.04.2004 r. w sprawie przyjęcia projektu Statutu Uzdrowiska Łeba. Podjęte wówczas działania miały zapoczątkować starania miasta o uzyskanie statusu uzdrowiska. Jednocześnie Burmistrz Miasta Łeby wykonując powyższą uchwałę wystąpił do Departamentu Organizacji Zdrowia Ministerstwa Zdrowa
 o opinię w sprawie możliwości utworzenia uzdrowiska. W kolejnych pismach z dnia 2004-06-02 znak MZ-OZU-075-520-143/GR/04 z dnia 2004-06-29 znak MZ-OS-U-075-520-143.1/GR/04 oraz z dnia 2004-09-14 znak MZ-OZ-U-075-520-143.2/GR/04 Ministerstwo Zdrowia przedstawiło szczegółowe warunki dla miejscowości ubiegających się o powstanie uzdrowiska podkreślając ,że podstawowym __warunkiem determinującym rozpoczęcie wszelkich prac__ związanych z uznaniem miejscowości za uzdrowisko jest występowanie kopalin leczniczych z określeniem na podstawie badań własności leczniczych determinujacych profil leczniczy uzdrowiska. Wskazano konieczność udokumentowania spełnienia odpowiednich warunków badaniami klinicznymi, balneologicznymi, geologicznymi i klimatycznymi. o opinię w sprawie możliwości utworzenia uzdrowiska. W kolejnych pismach z dnia 2004-06-02 znak MZ-OZU-075-520-143/GR/04 z dnia 2004-06-29 znak MZ-OS-U-075-520-143.1/GR/04 oraz z dnia 2004-09-14 znak MZ-OZ-U-075-520-143.2/GR/04 Ministerstwo Zdrowia przedstawiło szczegółowe warunki dla miejscowości ubiegających się o powstanie uzdrowiska podkreślając ,że podstawowym __warunkiem determinującym rozpoczęcie wszelkich prac__ związanych z uznaniem miejscowości za uzdrowisko jest występowanie kopalin leczniczych z określeniem na podstawie badań własności leczniczych determinujacych profil leczniczy uzdrowiska. Wskazano konieczność udokumentowania spełnienia odpowiednich warunków badaniami klinicznymi, balneologicznymi, geologicznymi i klimatycznymi.
  
Linia 234: Linia 240:
 Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych wprowadziła istotne zmiany w procedurach obowiązujących przy ustanawianiu statusu uzdrowiska lub obszaru ochrony uzdrowiskowej. Wykonane wcześniej opracowania studialne nie mogły być podstawą do dalszych działań. Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych wprowadziła istotne zmiany w procedurach obowiązujących przy ustanawianiu statusu uzdrowiska lub obszaru ochrony uzdrowiskowej. Wykonane wcześniej opracowania studialne nie mogły być podstawą do dalszych działań.
  
-Burmistrz Miasta Łeby wznawiając uzgodnienia w w/w sprawie wystąpił do Departamentu Organizacji Ochrony Zdrowia w Ministerstwie Zdrowia wydanie opinii w sprawie możliwości utworzenia uzdrowiska na terenie miasta ŁebyW odpowiedzi piśmie z dnia 20 lutego 2012 rznak MZ-OZ-U-523-30973-1/WS/13  +8 listopada 2007 r. z inicjatywy Burmistrza Miasta Łeby odbyło się spotkanie w sprawie omówienia postępów w pracach nad planem zagospodarowania terenów powojskowych przy ul. Nadmorskiej. W spotkaniu wzięli udział Burmistrz Miasta , radni, przedstawiciel Nadleśnictwa Lębork, przedstawiciel Spółki Wodnej "Łeba" , przedstawiciel PPP Biuro Urbanistyczne Sp. z o.o. w Gdańsku , właściciele terenów powojskowych i P. dr Tomasz Ołdytowski.  
-stwierdzono ,że nie istnieje realna możliwość nadania gminie miejskiej Łeba statusu uzdrowiska +P. Ołdytowski przedstawił propozycję zlokalizowania na terenach powojskowych strefy "A" ochrony uzdrowiskowej informując jednocześnie o ograniczeniach 
 +w zagospodarowaniu i ewentualnych korzyściach. Właściciele nieruchomości położonych na terenach powojskowych nie zaakceptowali propozycji.
  
-W kolejnej korespondencji z Ministerstwem Zdrowia pojawiła się sugestia aby zamiast włączać cały obszar miasta do uzdrowiska , wydzielić z niego część i wyznaczyć na niej dzielnicę uzdrowiskową.+Burmistrz Miasta Łeby wznawiając uzgodnienia w w/w sprawie wystąpił do Departamentu Organizacji Ochrony Zdrowia w Ministerstwie Zdrowia o wydanie opinii w sprawie możliwości utworzenia uzdrowiska na terenie miasta Łeby. W odpowiedzi z piśmie z dnia 20 lutego 2012 r. znak MZ-OZ-U-523-30973-1/WS/13 stwierdzono ,że nie istnieje realna możliwość nadania gminie miejskiej Łeba statusu uzdrowiska.   
 + 
 +W kolejnej korespondencji z Ministerstwem Zdrowia pojawiła się sugestia aby zamiast włączać cały obszar miasta do uzdrowiska , wydzielić z niego część i wyznaczyć na niej **dzielnicę uzdrowiskową**.
  
 W dniu 19 lutego 2014 r. Burmistrz Miasta Łeby zlecił Państwowemu Instytutowi Geologicznemu w Warszawie wykonanie oceny warunków geologicznych i hydrogeologicznych występowania wód mineralnych (potencjalnie leczniczych) i termalnych na terenie Gminy Miejskiej Łeba. Opracowanie to wykonano w maju 2014 r. W dniu 17 czerwca 2014 r. wyniki prac i wnioski z opracowania zostało przedstawione przez autorów mieszkańcom miasta na spotkaniu w Kinie "Rybak" w Łebie. Na spotkaniu niestety była obecna niewielka ilość mieszkańców . Nie był obecny nikt z grupy inicjatywnej a z Rady Miejskiej tylko 1 radna. W dniu 19 lutego 2014 r. Burmistrz Miasta Łeby zlecił Państwowemu Instytutowi Geologicznemu w Warszawie wykonanie oceny warunków geologicznych i hydrogeologicznych występowania wód mineralnych (potencjalnie leczniczych) i termalnych na terenie Gminy Miejskiej Łeba. Opracowanie to wykonano w maju 2014 r. W dniu 17 czerwca 2014 r. wyniki prac i wnioski z opracowania zostało przedstawione przez autorów mieszkańcom miasta na spotkaniu w Kinie "Rybak" w Łebie. Na spotkaniu niestety była obecna niewielka ilość mieszkańców . Nie był obecny nikt z grupy inicjatywnej a z Rady Miejskiej tylko 1 radna.
  
-W czerwcu 2014 r. Burmistrz Miasta Łeby zlecił Pracowni Prac Projektowych "PLAN PROJEKT" z Sopotu opracowanie założeń wyznaczenie granic Dzielnicy Uzdrowiskowej Łeby i stref ochrony uzdrowiskowej. +W czerwcu 2014 r. Burmistrz Miasta Łeby zlecił Pracowni Prac Projektowych "PLAN PROJEKT" z Sopotu opracowanie założeń do wyznaczenie granic Dzielnicy Uzdrowiskowej Łeby i stref ochrony uzdrowiskowej.  
 + 
 +W dniu 16 lipca 2014 r. przesłano do Ministerstwa Zdrowia w Warszawie projekt stref ochrony uzdrowiskowej. Zgodnie z wcześniejszą sugestia Ministerstwa Zdrowia zaproponowano lokalizację stref ochrony uzdrowiskowej w wydzielonej z obszaru miasta dzielnicy uzdrowiskowej położonej   
 +na północ od rzek Chełst i Łeba. Zaproponowano przy tym , wzorem Kołobrzegu czy Sopotu wydzielenie podstref. 
 +W odpowiedzi z dnia 31 lipca 2014 r. znak MZ-OZ-U-533-36534-1/WS/14 stwierdzono m.in. ,że: 
 +"... Z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 651 z późn. zm.). wypełniając zapisy przytoczonej ustawy, chcąc prowadzić bezkolizyjnie lecznictwo uzdrowiskowe należy przyjąć, iż strefa "A" ochrony uzdrowiskowej powinna mieć powierzchnię około 100 - 150 ha, strefa „B" ochrony uzdrowiskowej około 4 krotnie większą od pow. strefy "A". strefa „C" ochrony uzdrowiskowej przebiegająca po granicach administracyjnych miasta 4 krotnie większą od powierzchni stref "A" + „B". __Nie do przyjęcia jest dzielenie stref ochrony uzdrowiskowej na powierzchnie mniejsze od minimalnie określonych.__". Momo negatywnego stanowiska Ministerstwo Zdrowia proponuje spotkanie w sprawie lokalizacji stref
  
-W dniu 16 lipca 2014 r. przesłano do Ministerstwa Zdrowia w Warszawie projekt stref ochrony uzdrowiskowej. W odpowiedzi z dnia 31 lipca 2014 r. znak MZ-OZ-U-533-36534-1/WS/14 stwierdzono m.in. ,że: 
-"... nie ma prawnie określonych powierzchni miast tworzących dzielnice uzdrowiskowe. Z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 651 z późn. zm.). wypełniając zapisy przytoczonej ustawy, chcąc prowadzić bezkolizyjnie lecznictwo uzdrowiskowe należy przyjąć, iż strefa "A" ochrony uzdrowiskowej powinna mieć powierzchnię około 100 - 150 ha, strefa „B" ochrony uzdrowiskowej około 4 krotnie większą od pow. strefy "A". strefa „C" ochrony uzdrowiskowej przebiegająca po granicach administracyjnych miasta 4 krotnie większą od powierzchni stref "A" + „B". __Nie do przyjęcia jest dzielenie stref ochrony uzdrowiskowej na powierzchnie mniejsze od minimalnie określonych.__". 
 Przy powyższych założeniach minimalna powierzchnia uzdrowiska powinna wynosić ok.:  Przy powyższych założeniach minimalna powierzchnia uzdrowiska powinna wynosić ok.: 
-Strefa "A" - min. 100 ha +Strefa "A" - min. 100 ha (przy udziale zieleni min. 65%) 
-Strefa "B" - 400 ha +Strefa "B" - 400 ha      (przy udziale zieleni min. 50%) 
-Strefa "C" - 2.000 ha+Strefa "C" - 2.000 ha    (przy udziale zieleni min. 45%)
 Łącznie **2.500** ha. Łącznie **2.500** ha.
-Dodatkowo należy wziąć pod uwagę wymogi określone w art.38 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych dotyczące procentowego udziału zieleni w poszczególnych strefach. 
-Strefa "A" - 65% t.j. 65 ha 
-Strefa "B" - 50% t.j. 200 ha 
-Strefa "C" - 45% t.j. 900 ha  
-Łącznie **1165 ha**. 
 Gmina Miejska Łeba posiada natomiast powierzchnię ogółem ok. **1.481 ha**.  Gmina Miejska Łeba posiada natomiast powierzchnię ogółem ok. **1.481 ha**. 
  
-jak to wygląda w innych uzdrowiskach. Przykładowo:+jakie wielkości stref zostały ustalone w innych uzdrowiskach. Przykładowo:
 1) Uzdrowisko Ustka: 1) Uzdrowisko Ustka:
 strefa "A" 171,45 ha (udział zieleni 81,67%) strefa "A" 171,45 ha (udział zieleni 81,67%)
Linia 264: Linia 271:
 2) Uzdrowisko Kołobrzeg 2) Uzdrowisko Kołobrzeg
 strefa "A"   627,05 ha (udział zieleni 76%) strefa "A"   627,05 ha (udział zieleni 76%)
 +podzielona na podstrefy:
 +podstrefa "Aw" 543,75 ha
 +podstrefa "Az"  83,30 ha
 strefa "B" 1.276,85 ha (udział zieleni 55%) strefa "B" 1.276,85 ha (udział zieleni 55%)
 +podzielona na podstrefy:
 +"Bw" 1022,73 ha
 +"Bz"  254,12 ha
 strefa "C"   663,10 ha (udział zieleni b.d.) strefa "C"   663,10 ha (udział zieleni b.d.)
 3) Uzdrowisko Dąbki: 3) Uzdrowisko Dąbki:
Linia 271: Linia 284:
 strefa "C" 3.054,40 ha (udział zieleni 50%) strefa "C" 3.054,40 ha (udział zieleni 50%)
 4) Uzdrowisko Sopot 4) Uzdrowisko Sopot
 +Strefa "A" podzielona na podstrefy:
 strefa "A1"   114 ha strefa "A1"   114 ha
 strefa "A2"    26 ha strefa "A2"    26 ha
 +Strefa "B" podzielona na podstrefy:
 strefa "B1"   249 ha  strefa "B1"   249 ha 
 strefa "B2"   840 ha strefa "B2"   840 ha
 strefa "C"    494 ha  strefa "C"    494 ha 
 udział zieleni nie został przeanalizowany dla stref , w statucie podano jedynie wartości wymagane. udział zieleni nie został przeanalizowany dla stref , w statucie podano jedynie wartości wymagane.
 +5) Uzdrowisko Gołdap
 +strefa "A"   141,50 ha (udział zieleni 82%)
 +strefa "B"   652,5 ha  (udział zieleni 75%)
 +strefa "C" 7.510,0 ha  (udział zieleni 83%)
 +6) Uzdrowisko Supraśl
 +strefa "A"   150,90 ha (udział zieleni 76,25%)
 +strefa "B" 1.337,60 ha (udział zieleni 80,40%)
 +strefa "C" 9.233,69 ha (nie został przeanalizowany strefy , w statucie podano jedynie wartości wymaganą t.j. min.45%)
 +7) Uzdrowisko Kudowa-Zdrój
 +strefa „A”   92,99  ha (udział zieleni 79,04%)
 +strefa „B”  367,49  ha (udział zieleni 62,85%)
 +strefa „C” 2.938,52 ha (udział zieleni 89,57%) 
 +8) Uzdrowisko Ciechocinek
 +strefa „A”  347,00  ha (udział zieleni 79,00%)
 +strefa „B”  512,80  ha (udział zieleni 80,70%)
 +strefa „C”  674,52 ha (udział zieleni  97,00%) 
 +Jak widać wskaźniki , o których mowa w piśmie Ministerstwa Zdrowia nie są spełnione w niektórych przypadkach - szczególnie w obszarach
 +znacznie zurbanizowanych (Sopot, Kołobrzeg, Ciechocinek) przy czym stosuje sie również podział stref na podstrefy.
 +W rozmowie telefonicznej w dniu 8 sierpnia 2014 r. przedstawiciel Ministerstwa Zdrowia stwierdził ,że podane wskaźniki nie muszą być tak rygorystycznie przestrzegane (nie wynikają one wprost z przepisów ustawy ) natomiast muszą zapewnić właściwe funkcjonowanie uzdrowiska. Wskazał jednocześnie ,że nadal najlepszą lokalizacją strefy "A" ochrony uzdrowiskowej są tereny powojskowe przy ul. Nadmorskiej. 
 +Przypomniał również ,że pierwszym krokiem do starania się o status uzdrowiska bez którego dalsze działania nie maja sensu to wykonanie odwiertów
 +wód podziemnych i ich badań stwierdzających ich przydatność do celów leczniczych. 
 +Ministerstwo Zdrowia zaproponował spotkanie w tej sprawie z władzami miasta.
  
 +====== Przydatne dokumenty ====== 
 +1. "Ocena warunków geologicznych i hydrogeologicznych występowania wód mineralnych (potencjalnie leczniczych) i termalnych na terenie Gminy Miejskiej Łeba oraz możliwości ich wykorzystania do celów leczniczych” (Państwowy Instytut Geologiczny w Warszawie, maj 2014)
  
-Ministerstwo Zdrowia zaproponował spotkanie w tej sprawie z władzami miasta.+{{ :srodowisko:pig_ocena_warunkow_geologicznych_wystepowania_wod_mineralnych.pdf |Ocena warunków geologicznych i hydrogeologicznych występowania wód mineralnych}} 
 +{{ :srodowisko:zal_1.pdf |}} {{ :srodowisko:zal_2.pdf |}}  {{ :srodowisko:zal_3.pdf |}}
  
 +2. {{dokumenty:studium_uzdrowiska_leba.pdf|Założenia do planu uzdrowiska Łeba. Studium Programowo-przestrzenne Uzdrowiska Łeba. }}
  
 +3. ŚLIWIŃSKI W. - {{dokumenty:droga_uzdr_obszar_15_12_2011_ministerstwo_zdrowia_.pdf|Fazy postępowania w procesie zamiaru uzyskania przez gminy statusu uzdrowiska, względnie obszaru ochrony uzdrowiskowej}}
  
-====== Przydatne dokumenty ======  +4CIĘŻKOWSKI W. - {{dokumenty:metodyka_dokumentacja_zloza_wod.pdf|Sporządzanie projektów zagospodarowania złoża dla wód leczniczych. Poradnik metodyczny}}
-1ŚLIWIŃSKI W. - {{droga_uzdr_obszar_15_12_2011_ministerstwo_zdrowia_.pdf|Fazy postępowania w procesie zamiaru uzyskania przez gminy statusu uzdrowiska, względnie obszaru ochrony uzdrowiskowej}}+
  
-2CIĘŻKOWSKI W. - {{metodyka_dokumentacja_zloza_wod.pdf|Sporządzanie projektów zagospodarowania złoża dla wód leczniczych. Poradnik metodyczny}}+5HERMANIUK J. - {{dokumenty:trendy_-_uzdrowiska.pdf|Współczesne trendy funkcjonowania uzdrowisk - klastering}}
  
-3HERMANIUK J. - {{trendy_-_uzdrowiska.pdf|Współczesne trendy funkcjonowania uzdrowisk - klastering}}+6GOLBA J. - {{dokumenty:xviii_kongres_uzdrowisk_polskiech_-_innowacje_w_uzdrowiskach.pdf|Innowacyjne kierunki rozwoju turystyki uzdrowiskowej i lecznictwa uzdrowiskowego}}
  
-4GOLBA J. - {{xviii_kongres_uzdrowisk_polskiech_-_innowacje_w_uzdrowiskach.pdf|Innowacyjne kierunki rozwoju turystyki uzdrowiskowej i lecznictwa uzdrowiskowego}}+7HERMANIUK J. - {{dokumenty:analiza_swot_polskich_uzdrowisk.pdf|Analiza SWOT polskich uzdrowisk}}
  
-5HERMANIUK J. - {{analiza_swot_polskich_uzdrowisk.pdf|Analiza SWOT polskich uzdrowisk}}+8. {{dokumenty:bilans_zasobow_kopalin_w_polsce_2011.pdf|Bilans zasobów złóż kopalin w Polsce wg stanu na 31.12.2011 r.}}
  
-6. {{bilans_zasobow_kopalin_w_polsce_2011.pdf|Bilans zasobów złóż kopalin w Polsce wg stanu na 31.12.2011 r.}}+9. {{dokumenty:uzdrowisko_-_stanowisko_ministerstwa_zdrowia.pdf|Opinia Ministerstwa Zdrowia}}
  
-7. {{uzdrowisko_-_stanowisko_ministerstwa_zdrowia.pdf|Opinia Ministerstwa Zdrowia}} 
  
-8. {{studium_uzdrowiska_leba.pdf|Założenia do planu uzdrowiska Łeba. Studium Programowo-przestrzenne Uzdrowiska Łeba. }} 
  
  
Linia 308: Linia 347:
 ====== Artykuły prasowe ======  ====== Artykuły prasowe ====== 
  
-{{najwieksze_uzdrowiska_trafia_w_rece_samorzadow.pdf|Największe uzdrowiska trafia w ręce samorządów (Gazeta Prawna , 16 stycznia 2013)}} +{{dokumenty:najwieksze_uzdrowiska_trafia_w_rece_samorzadow.pdf|Największe uzdrowiska trafia w ręce samorządów (Gazeta Prawna , 16 stycznia 2013)}} 
-{{zmiany_w_obowiazku_meldunkowym_zagrazaja_wplywom_z_oplaty_uzdrowiskowej.pdf|Zmiany w obowiązku meldunkowym zagrażają wpływom z opłaty uzdrowiskowej (Gazeta Prawna, 9 lutego 2013)}} +{{dokumenty:zmiany_w_obowiazku_meldunkowym_zagrazaja_wplywom_z_oplaty_uzdrowiskowej.pdf|Zmiany w obowiązku meldunkowym zagrażają wpływom z opłaty uzdrowiskowej (Gazeta Prawna, 9 lutego 2013)}} 
-{{przybywa_zakladow_uzdrowiskowych_bo_mozna_na_nich_zarobic.pdf|Przybywa zakładów uzdrowiskowych bo można na nich zarobić (Gazeta Prawna , 28 marca 2013)}} +{{dokumenty:przybywa_zakladow_uzdrowiskowych_bo_mozna_na_nich_zarobic.pdf|Przybywa zakładów uzdrowiskowych bo można na nich zarobić (Gazeta Prawna , 28 marca 2013)}} 
-{{czarna_lista_uzdrowisk.sa_zbyt_chore_by_nas_leczyc.pdf|Czarna Lista uzdrowisk. Są zbyt chore by nas leczyć (Gazeta Prawna, 30 lipca 2013)}}+{{dokumenty:czarna_lista_uzdrowisk.sa_zbyt_chore_by_nas_leczyc.pdf|Czarna Lista uzdrowisk. Są zbyt chore by nas leczyć (Gazeta Prawna, 30 lipca 2013)}}
srodowisko/bioklimat.1407394156.txt.gz · ostatnio zmienione: 2014/08/07 08:49 przez Grzegorz Kleina